Giordano Bruno-Έζησε και πέθανε για τις απόψεις του

Giordano Bruno-Έζησε και πέθανε για τις απόψεις του

  8:25 μ.μ.    WaspGR

---

Giordano Bruno γεννήθηκε στο Νολα της Καμπανίας το 1548 και πέθανε το Φεβρουάριο του 1600. Φιλόσοφος, μαθηματικός, ποιητής, αστρονόμος. Έζησε και πέθανε για τις απόψεις του. Ήταν από τους πρώτους αστρονόμους που διατύπωσαν την θεωρία του «απείρου διαστήματος» γεγονός το όποιο του στοίχησε και την ζωή αφού τελικά καταδικάστηκε από την ιερά εξέταση.

Όταν το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός αναγκάστηκε να διαφύγει για να σωθεί. Ο δρόμος του τον οδήγησε σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα. Στο τέλος κατέληξε στην Βενετία όπου συνεληφθήν ύστερα από προδοσία του Τζοβάνι Μοτσενιγκο ο όποιος προσποιήθηκε το μαθητή του. Η ιερά εξέταση τον καταδίκασε στην Πυρά και η απόφαση εφαρμόστηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1600.

Η διδασκαλία του

Ο Μπρούνο υποστήριζε την απειρία του Σύμπαντος, την ύπαρξη πολλαπλών κόσμων, και την ηλιοκεντρική θεωρία. Υποστήριζε πως η ενοποιός ουσία των πάντων είναι ο Θεός, αλλά αρνιόταν τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού. Θεωρεί πως η θρησκεία είναι μέσο καθοδήγησης των αμαθών.

Από το 1584 (στο La Cena de le Ceneri), ο Μπρούνο εγκαταλείπει την κοσμολογία του Αριστοτέλη, για αυτήν του Κοπέρνικου (1543), στην οποία οι πλανήτες κινούνται γύρω από τον άξονά τους καθώς και γύρω από τον Ήλιο. Ο Μπρούνο μάλιστα πηγαίνει τη θεωρία παραπέρα, εγκαταλείποντας την ιδέα του κέντρου. "Δεν υπάρχει κανένα άστρο στο κέντρο του σύμπαντος, διότι το σύμπαν εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις με τον ίδιο τρόπο. Κάθε αστέρι είναι ένας ήλιος σαν το δικό μας, και γύρω από το καθένα από αυτά τα αστέρια περιστρέφονται άλλοι πλανήτες, αόρατοι στα μάτια μας, αλλά υπάρχουν."

"Συνεπώς, υπάρχουν αναρίθμητοι ήλιοι και άπειρος αριθμός Γαιών που περιστρέφονται γύρω από αυτούς τους ήλιους, σαν τις επτά « Γαίες », η Γη, η Σελήνη, και οι πέντε τότε γνωστοί πλανήτες: ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος που βλέπουμε να περιστρέφονται γύρω από τον κοντινό μας ήλιο." (Giordano Bruno, De l'infinito universo et Mondi, 1584).

 

Giordano Bruno

From Wikipedia, the free encyclopedia

This article is about the Italian philosopher Giordano Bruno. For other uses, see Giordano Bruno (disambiguation).

Not to be confused with Bruno Giordano.

Giordano Bruno
Bronze statue of Bruno by Ettore Ferrari at Campo de' Fiori, Rome.
Born	1548 Nola, Kingdom of Naples
Died	17 February 1600 (aged 51–52) Rome, Papal States
Cause of death	Burned at the stake
Era	Renaissance philosophy
Region	Western Philosophy
School	Renaissance Humanism Freemasonry Neoplatonism
Main interests	Philosophy, Cosmology, and Mathematics
Influences[show]
Influenced[show]

Giordano Bruno (Italian: [dʒorˈdano ˈbruno]; Latin: Iordanus Brunus Nolanus; 1548 – 17 February 1600), born Filippo Bruno, was an Italian Dominican friar, philosopher, mathematician, poet, and astrologer.^[3] He is celebrated for his cosmological theories, which went even further than the then novel Copernican model. He proposed that the stars were just distant suns surrounded by their own exoplanets and raised the possibility that these planets could even foster life of their own (a philosophical position known as cosmic pluralism). He also insisted that the universe is in fact infinite and could have no celestial body at its "center".
Beginning in 1593, Bruno was tried for heresy by the Roman Inquisition on charges including denial of several core Catholic doctrines (including Eternal Damnation, the Trinity, the divinity of Christ, the virginity of Mary, and Transubstantiation). Bruno's pantheism was also a matter of grave concern.^[4] The Inquisition found him guilty, and in 1600 he was burned at the stake in Rome's Campo de' Fiori. After his death he gained considerable fame, being particularly celebrated by 19th- and early 20th-century commentators who regarded him as a martyr for science,^[5] although historians have debated the extent to which his heresy trial was a response to his astronomical views or to other aspects of his philosophy and theology.^{[6][7][8][9][10]} Bruno's case is still considered a landmark in the history of free thought and the emerging sciences.^[11][12][13]
In addition to cosmology, Bruno also wrote extensively on the art of memory, a loosely organized group of mnemonic techniques and principles. Historian Frances Yates argues that Bruno was deeply influenced by Arab astrology (particularly the philosophy of Averroes^[14]), Neoplatonism, Renaissance Hermeticism, and legends surrounding the Egyptian god Thoth.^[15] Other studies of Bruno have focused on his qualitative approach to mathematics and his application of the spatial concepts of geometry to language.^[16]